වෛද්‍යවරුන්ගේ අනුමානය වුයේ ස්ටිවන්ට ඇපැන්ඩිසයිටිස් රෝගය වැළඳී ඇති බවය. වහාම ඔහුව සැත්කමකට භාජනය කෙරින. එහෙත් වෛද්‍යවරුන් නොසිතු පරිදි විශාල රුධිර ප්‍රමාණයක් ස්ටීවන් සැත්කම් තුවාලයෙන් වහනය වූ අතර පුරා දින දෙකක් ගත වන තුරුත් ඔහුට ප්‍රකෘති සිහිය ලැබුනේ නැත.
මේ කිසිවක් ෂේල්ටන්ට දැනගන්නට ලැබුනේ නැත. ඔහු ඒ වන විට සිය මහගෙදර සමග පවතී සියළු සබදතාවලින් පවා ඈත් වී තනිකරම චන්න මහත්තයාගේ භාවනා කටයුතුවලට සම්බන්ධව වී සිටියේය. මේ හේතුව මතින් ෂෙල්ටන් පිලිබඳ තොරතුරුද නිවසේ අයට දැනගන්නට හැකි වුයේ නැත.
කෙසේ හෝ සැත්කමින් පසු ස්ටීවන් වලස්මුල්ලට එක්කරගෙන ගොස් තිබිණ. එහෙත් ඔහුට මුළුමනින්ම සුවයක් ලැබී නැති බව දින දෙකක් ගත වෙන්නටත් මත්තෙන්ම පැහැදිලි විය. මෙවර ඔහු වෙතින් පළ වුයේ කලින් මතුවූ රෝග ලක්ෂණ නොවේ. වැඩි වී හිඳ නැගිටින විටත්, වැඩි වෙලාවක් කතා කරමින් සිටියත් යන්තම් ගැස්සිමක් ඇතිවුවත් හුස්ම ගැනීමේ අපහසුවක් දැනෙන්නට විය. සමහර විට එම අපහසුව මතින්ම ඔහු කලන්තව අද වැටෙන්නට ගියේ.
"මේක නම් බලා ඉන්න හොඳ දෙයක් නෙමේ" ස්ටීවන්ගේ මව කියද්දී ඔහුගේ පිය නොපමාව ඔහු කොළඹ එක්කරගෙන ආවේය.
වලස්මුල්ලේ සිට අගනුවරට පැමිණි ඔවුන්ට නවතින්න තිබුනේ නාලන්දාරාමයයි. එහි නවාතැන් සඳහා දෙනු ලබන කාමර වලින් එකක බණ්ඩාරනායක මහතාත් තවත් එකක ශේල්ටනුත් ඒ වනවිට නවාතැන් ගෙන සිටියහ. මේ අනුව ස්ටිවන්ව ශේල්ටන්ගේ කාමරයෙහි නතර කරනු ලැබූ අතර ඔහුගේ රෝගයට වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා දීමට ෂෙල්ටන් එකඟතාවය පළ කර තිබිණ. මෙතෙක් කලක් සිය පියා ඇතුළු සොයුරු සොයුරියන්ගේ දුක සැප බලන්නට හෝ උත්සහ නොදරිම පිළිබඳව දැනුණු පසුතවිල්ලද ශේල්ටන්ගේ සිත් පීඩාවට පත් කරන්නට ඇත. පියා පසුදාම වලස්මුල්ල බලා ගිය අතර ෂෙල්ටන් පෞද්ගලික රෝහලකට ස්ටිවන්ව එක්කරගෙන ගියේය.
දවස් ගණනක් තිස්සේ වෛද්‍යවරුන් කිහිප දෙනෙකුටම පෙන්වමින් විවිධ පරීක්ෂණ අරිය කිරීමෙන් පසුව ස්ටිවන්ට ඇපැන්ඩිසයිටිස් රෝගය නොව තිබී ඇත්තේ වෙනත් රෝගයක් බව තහවුරු කර ගත හැකි විය. මේ අනුව ඔහුට කරන ලද සැත්කමද වැරදීමකින් සිදු වුවක් බව පැහැදිලි විණ.
කෙසේ හෝ ස්ටිවන්ට යලිත් සැත්කමක් නොකලද දිගින් දිගටම ප්‍රතිකාර කිරීමට අවශ්‍ය විය. මේ සඳහා වන විය හියදම් සියල්ලක්ම දැරීමට ෂෙල්ටන් කැමැත්තෙන්ම භාර ගත අතර රැකියාවක් නොකරන ඔහුට යන මුදල් කොහෙන්දැයි ගැටලුව ස්ටීවන් තුළ පන නැගුණි. එසේ වුවද ඔහු ඒ පිලිබඳව විමසන්නට ගියේ නැත. අයියා ලොකුතත්තාගෙන් පවා මේ වන විට කිසිදු මුදලක් නොගන්න බව ස්ටිවන්ට පසුව දන ගත හැකි විය. නමුත් ඒ පිළිබඳව සෙවීම හෝ විමසීම ස්ටීවන් ඇතහැර දැමුවේය. මද කලකටන් පසු මුළුමනින්ම සුවය ලැබූ ස්ටීවන් අයියාගෙන් සහ ලොකු තාත්තාගෙන් සමුගෙන යළි ගමට ගියේය.
මෙය 1993 වසරය. ශේල්ටන්ගේ නැගෙණිය මේ වන විටත් සිටියේ හක්මන මිත්තනියගේ සේවනේය. ඇය යළි ගමට එක්කරගෙන ඒමට ෂෙල්ටන් උනන්දු නොවූ අතර ස්ටීවන් ඇතුළු පවුලේ අනෙක් සොහොයුරන්ටද එය කල නොහැකි වී තිබිණ. පියාට සිය වැඩිමහල් දියණිය දැක ගන්නට අසීමිත වුවමනාවක් පැවතියත්, ඒ වෙනුවෙන් ඔහුට කල දෙයක් නොතිබිණ. විශේෂයෙන්ම තමා දෙවනවරටත් විවාහ වීම මතින් හක්මන විසු තම පළමු බිරිඳගේ මව බෙහෙවින් අමනාපව සිටින බව ඔහු දනී. මේ අනුව ජීවත්වීම හැර ඔහුට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැත.
මේ වන විට විසිහතර වෙනි වියේ පමණ පසු වූ ප්‍රදිපාට විවාහයක් කර දීමට සුදුසු කාලය එළැඹ ඇති බව ෂේල්ටන්ට හැඟිණ. ඒ අනුව ඇයට මනලයෙකු සෙවීමද ඔහු විසින්ම කරනු ලැබීය.
වීරකැටියේ ගොනදෙනියේ විසු උත්සහවන්ත තරුණයෙකු ගැන ෂෙල්ටන්ට දැන ගන්න ලැබුනේ මේ අතරේ දීය. ගොවිතැන්බත් කරගෙන ජිවත්වන්නෙකු වුවද තමාගේම ට්‍රක්ටරයක්ද හිමි ඔහුට මිල මුදලින් අඩුපාඩුවක් නොතිබිණි. මේ තරුණයා ප්‍රදිපාට යෝජනා කරන ලද අතර අවසානයේ දෙපාර්ශවයෙන්ම ඒ සඳහා කැමැත්ත පළ විය. එසේම නංගී වෙනුවෙන් කිසියම් දායාදයක් ලබා දීමට ෂේල්ටන්ට වුවමනාවක් තිබිණි. එය පියා විසින් කල යුතුකමක් සේ සලකු ෂෙල්ටන් නංගිට දායාදයක් සුදානම් කරන ලෙස පියාට දන්වා යැවීය.
No comments:
Post a Comment